Zondag 2 augustus was het weer zover, de meidendag.
In Odoorn dit jaar, want daar wordt deze dagen de SIVO gehouden en dat vinden wij leuk.
Tegen elven druppelt iedereen binnen. Nouja, stroomt iedereen binnen.
Zelfs meer meiden dan we vooraf gedacht hadden.
Willeke (R) heeft een ibuprofennetje genomen, Karin bleek helemaal niet op vakantie en Anne is ook meegekomen uit Den Helder.
Het is haar eerste meidendag, ik hoop dat ze ons Drentse gekakel kan volgen ... gelukkig switchen wij moeiteloos naar het ABN (en weer terug).
Het is direct gezellig in de voortuin van oom Wim en tante Kina.
Zonnetje erbij, heerlijk!
Tegen enen – jeetje is het al zo laat – komen we in de been.
Bij de orgelman stoppen we even voor het jaarlijkse fotomomentje.
Dit resulteert in bijgaande foto met een ietwat ongeordende bende meiden.
Tja, zo zijn wij gewoon.
Dan lopen we door naar De Stee voor een koffietafel.
“Weten jullie hoe een kraantjeskan werkt?” vraagt het meisje ons en hoewel wij braaf “Ja” antwoorden, zegt ze: “Toch leg ik het nog even uit”.
Zodra we de fijne kneepjes van haar kraantjeskan onder de knie hebben, kunnen we beginnen.
De soep, kroketten, vegetarische bitterballen, Drentsche Heidethee (met lavendel) en niet te vergeten de poffert, ’t is allemaal lekker.
Kelly neemt wat Poffert mee voor oma/(tante) Roel.
Daarna begeven we ons richting het SIVO terrein.
Het is prachtig weer en we zien even prachtige voorstellingen, Wit-Rusland (“kiek, da’s echt een Russische kop”), Martinique (de publiekslieveling), Columbia (hoog show-gehalte), Korea (mooi maar beetje weinig pit), Bolivia (klein hè?!), Turkije, Mexico, Servië en ga zo maar door.
De dag is te kort om alles te zien, maar we krijgen zeker een goede indruk.
Er wordt het een en ander gekocht op de multicultimarkt: ketting, sjaal en natuurlijk de knieperties van de zwemvereniging.
Tegen vieren is iedereen terug op onze uitvalsbasis, de voortuin, want daar komt het defile van alle deelnemende dansgroepen langs.
Wat een perfect plek hebben wij daarvoor!
Samen met Zus en Jan (de zus van (tante) Kina en haar man) zien we alle groepen nog een keer voorbij komen.
Er wordt geklapt, gezwaaid, gefotografeerd en gefilmd, gelachen, muziek gemaakt en gedanst.
De dansers van Martinique plukken Kelly, Willeke, Molin en Wilma van hun stoel en nemen ze mee voor een dans.
Ze passen er zo tussen!
Nog lang nadat de laatste dansgroepen voorbij zijn, zitten wij lekker in de tuin.
We eten een heerlijke vissalade en zoals altijd is er genoeg om over te praten.
We zwaaien naar alle bussen met dansers die voorbij komen, dat zijn van die tradities die je in ere moet houden.
We krijgen nog een privé-voorstelling met zang en muziek van Servië (daar zijn beelden van!), die wordt beloond met druiven, koekjes, snoepjes en slokjes wijn.
Dan is het toch echt tijd om weer huiswaarts te keren.
(Tante) Kina en (oom) Wim, nogmaals bedankt voor de organisatie, en iedereen voor de gezelligheid, het was weer een zeer geslaagde meidendag.
