Hij vloekte bij de openingswedstrijd van de Nederlandse elf en zijn dochter keek opzij met een gezicht van ’doe even normaal joh’. Maar eigenlijk was ze bang dat hij zich te veel op zou winden, weet Gert Oldenbeuving (53) wel zeker.
Oldenbeuving, uit het Drentse Borger, is hartpatiënt. Anderhalf jaar geleden, hij had net zelf gevoetbald, kreeg hij thuis een zwaar infarct. Vierenhalf uur waren ze aan het reanimeren, hij zweefde haast drie dagen op het randje van de dood. Nu wordt hij ’s nachts wel eens benauwd wakker. Oldenbeuving heeft zijn sportpatroon moeten aanpassen. Met nog maar een halve pompfunctie zit bijvoorbeeld mountainbiken er niet meer in. Maar kijken naar voetbal neemt niemand hem af.
Is het voor hartpatiënten niet gezonder spannende matches over te slaan en kijkstress uit de weg te gaan? Welnee, zeggen gedotterden, getransplanteerden en pacemakerdragers. Sommigen, zoals Gertjan Norg (45), voegen er aan toe dat relaxed kijken vanzelf gaat nu het Nederlands elftal zo goed presteert.
Norg, vertegenwoordiger in fietsaccessoires uit Assen, werd zes jaar geleden niet goed toen hij met zijn eigen veteranenteam op de grasmat stond. De dokter constateerde een vernauwing van de kransslagader. Een erfelijkheidskwestie.
Later kreeg Norg ook nog ernstige hartritmestoornissen. Hij werd gedotterd en kreeg twee stents. En zit vanavond in oranje shirt voor de buis, met dank aan onder meer zijn medicijnen. Die hebben hem veranderd. „Vroeger was ik nog wel een pittig mannetje. De scherpe kantjes zijn eraf. Als iedereen de lucht in springt, doe ik dat niet.”
Toen hij nog onwetend was van zijn zwakke hart, ging het heel anders. Dan rende Norg op bloedstollende momenten soms bij de tv vandaan. „Ging ik op het speelveldje op de schommel zitten bij het penalty schieten. Als het stil bleef in de huizen wist ik het: We liggen eruit.”
Voormalig sportleraar Anne Geerts (66) uit Veendam werd twee keer gedotterd. Maar het is al tien jaar geleden, dus het speelt niet meer zo, zegt zijn vrouw Jantje die nog wel eens bezorgd is als haar man bij een fietstocht erg lang wegblijft. Het voetbal kijken kan zonder die bezorgdheid. „Hij is er wel zo mee bezig dat hij op het puntje van de stoel zit, maar als er iets gebeurt, dan ben ik erbij. Ik kan reanimeren.”
Anne Geerts zelf vertelt dat hij in de loop der jaren het vertrouwen in zijn lichaam steeds meer heeft herwonnen. Hij fietst, loopt en zwemt. En schafte zelf een meter aan om bloeddruk en hartslag te controleren. Na de eerste wedstrijd, Nederland-Italië, kwam het apparaat voor de dag. De verhogingen die het aangaf, waren niet alarmerend.
Ook Geerts zegt dat het goede spel van deze dagen de opwinding binnen de perken houdt. „Bij de kwalificatiewedstrijden heb ik me mateloos geërgerd. Die waren zo slecht. Ik wil graag mooi voetbal zien.”
Voetballiefhebber Klaas Elling (57) uit Borger voelt zich een ander mens sinds hij een ander hart kreeg. Zo fit dat hij nu, als voorzitter van de Vereniging Hartveilig Drenthe, bezig is een dekkend netwerk van defibrillatoren te realiseren in de provincie. Elling overleefde een hartstilstand ternauwernood en liep een tijd met een kunsthart rond. Toen was er een donorhart. „Vier dagen voor een WK ben ik getransplanteerd en ik heb alle wedstrijden gezien.”
bron: Trouw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten